این روزها در تاریخ ایران نگاشته می شود

داشتم به صحبت های سعید قاسمی گوش می دادم که رسید به یه جاییش که می گفت:نمیشه هم با آمریکا بود هم با سید حسن نصراله، نمیشه هم با صهیونیست موافق باشی هم با فلسطین.

راستی چه شده؟ دولت ما دارد به کجا شتاب می گیرد؟ هر روز که می گذرد عملکردهای منفی که این دولت از خود نشان می دهد بیشتر و بیشتر می شود. از قولهایی که رئیس جمهور در روزهای کاندیداتوری می داد به زور یک سال گذشته است از وعده های :گزارش صد روزه، شش ماهه درست کردن اقتصاد و... . اما طی مذاکرات که در طی یادداشت قبلی اون رو به یک آفساید تشبیه کردم حریف با سیاست چماق و هویج تونست جلو بیاد و طرف ایرانی را به تمدید مذاکرات برسونه. در مقابل پولی که آقای ظریف از گروه 5+-1 (منفی بخاطر این هست که مطمئناً حریف به دنبال مذاکره کارآمد نیست و اگر تیم مذاکره کننده ما با منطق کامل تصمیم بگیرد از مذاکرات دست می کشد، در غیر اینصورت همان بعلاوه درست می باشد) گرفت شاهد این بودیم که فشار اقتصادی که بر بدنه دولت از طریف کنترل(بخونید کم کردن) قیمت نفت در سطح جهانی داشته است، خسارتی چند برابر بیشتر از کل پول دریافتی در طی این هفت ماه خواهد بود.

اما جالب این است که مسئولان مثل کبک سرشان را زیر برف کرده و با این تصور که مردم آنها را نمی بینند به همه کارهای خود ادامه می دهند. آقای روحانی باید مذاکرات سال 83 را به یاد بیاورد زمانی که در مقابل یک مشت طرف آلمانی(فیشر) پایه های مقاومت از درونشان فرو ریخت.شاید طی این سالها مقاومت در ایشان بازسازی شده باشد ولی تا الان که روند حرکت دولت نشان دهنده این است که خبری از مقاومت در مقابل مستکبرین جهان وجود نداد.

در این بحبوحه که عده ای کافر به توهین پیامبر روی آوردند حرکت وزیر امور خارجه خیلی دور از انتظار نبود که در مقابل عقیده ملت خود کوچکترین واکنشی نشان ندهد. همچنین حضور در مراسم کسی که به شیعیان ظلم بسیاری وارده کرده است به نظر باید بیشتر از جنبه اخلافی در نظر گرفته می شد تا از جنبه دیپلماتیک...

اما به نظر می رسد که وقت آن رسیده که دولت رویکرد اقتصاد محورانه خود نسبت به مذاکرات را فراموش کند زیرا با این گام هایی که طرف غربی بر می دارد می توان تتمه مذاکرات را باخت یا منتفی شدن دید...

برد برد، برد است؟

دیدیم که در مذاکرات روز سوم آذر ماه تیم مذاکره کننده به مصاف تیم 1+5 (بخوانید 1+1) رفت که در آن ایران به ازای گرفتن مقدار از پولهایی که آمریکا به تارج برده بود ( و حال در ازای باز پس دادن آن) حاضر به تمدید مذاکرات تا تیر ماه 1394 شد.

 

اربعین حسینی تسلیت باد...

پلی به گذشته

استکبار با لبخند و پند و اندرز متنبه نمی شود

امام خمینی (ره) به عنوان تئوریسین و کسی که سکان دار هدایت کشتی انقلاب اسلامی بود تا به نتیجه (پیروزی) برسد همواره به عنوان مرجع و منبعی برای تصمیمات کشوری و سیاست خارجی وجود داشته است . امام به عنوان ککسی که شاکله و بنیه انقلاب اسلامی ایران را بنا نهاده است به جایی رسیده که تئوری و اندیشه اسلامی وی در کل جهان رسوخ پیدا کرده است و کشور ها را یکی پس از دیگری در می نوردد. کشور ایران با انتخاب جمهوری اسلامی از پیچ و خم های گوناگون عبور کرده و حال به یک پیشرفت نسبی در زمینه های مختلف رسیده است.

اگر چه امام کسی است که این انقلاب را با هدایت عالمانه خویش به پیروزی رساند، اما می بینم که گفتار امام در بعضی قسمت ها زمین مانده است و شاید کمتر کسی به دنبال تئوری امام باشد.

در اینجا چند خط از پیام قطعنامه  598 را که توسط امام خمینی (ره) اعلام گردید، بررسی می کنیم. ابتدا در بخشی از سخنان خود می فرمایند: "نکته مهمی که همه ما باید به آن توجه کنیم و آن را اصل و اساس سیاست خود با بیگانگان قرار دهیم این است که دشمنان ما و جهانخواران تا کی و تا کجا ما را تحمل می کنند و تا چه مرزی استقلال و آزادی ما را قبول دارند. به یقین آنان مرزی جز عدول از همه هویتها و ارزشهای معنوی و الهی مان نمی شناسند.به گفته قرآن کریم، هرگز دست از مقاتله و ستیز با شما بر نمی دارند مگر اینکه شما را از دین تان برگردانند. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم صهیونیستها و امریکا و شوروی در تعقیب مان خواهند بود تا هویت دینی و شرافت مکتبی مان را لکه دار نمایند."

وزیری که حاشیه را دوست دارد.

"هوالعالم"

فرهنگ واژه ای است که قریب به 500 معنا برای آن وجود دارد که بررسی و معنا کردن همه آنها در این نوشتار نمی گنجد . ما در اینجا سه معنا که عام تر و در برگیرنده بسیاری از تعاریف می باشد را انتخاب و بررسی می کنیم.

در تعریف اول فرهنگ در بر گیرنده " اعتقادات، ارزشها و اخلاق و رفتارهاى متأثر از این سه، و همچنین آداب و رسوم و عرف یک جامعه معین" تعریف می شود در نوع دوم فرهنگ به "ظواهر رفتارها، بدون در نظر گرفتن پایه هاى اعتقادى" معنا می شود و بالاخره در تعریف سوم فرهنگ به عنوان "عاملى که به زندگى انسان معنا و جهت مى دهد" شناخته مى شود.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که با روی کار آمدن دولت جدید، علی جنتی را به عنوان سکان دار خود انتخاب کرده است در کارنامه خود پستی و بلندی های زیادی را ثبت کرده است. دوره ای عطاءالله مهاجرانی که اکنون ساکن لندن و  تحلیلگر رسانه های غرب می باشد را به خود دیده و دوره ای محمدحسین صفارهرندی، سردبیر سابق کیهان را.  و اکنون نیز این وزارتخانه مورد بحث و نقد محافل سیاسی مختلف می باشد به طوری که علمای حوزه شکایت ایشان را نزد رئیس جمهور ببرند.

 اما در متن زیر کارها و جنجال هایی که وزیر ارشاد در مدت وزارت خود در کشور بوجود آورده به اختصار آورده شده است:

نیمه پنهان دنیای رسانه

در دنیای امروز شاهد رویارویی ها و درگیری ها از جهات مختلف هستیم که کشورهای سلطه طلب برای رسیدن به منافع خود از هیچ کوششی دریغ نمی کنند.جنگ های سخت به عنوان اولین اقدام برای سلطه جویی بر یک کشور، به عنوان مهمترین ابزار مورد استفاده قرار گرفته است.اما با گذشت زمان و مجهزتر شدن بشر به امکانات و ابزار جدید شاهد به وجود جنگ های جدید در عرصه های مختلف هستیم.شاید کلمه جنگ نرم به گوش شما آشنا باشد اما تا به حال فکر کرده اید که این نوع جنگ، چگونه قابل پیاده شدن و استفاده می باشد؟ جنگ نرم به عنوان جنگی که به "حکومت کردن بر ذهن ها" مصطلح می شود همواره به عنوان جنگی کم هزینه و راحت مورد تمرکز قرار گرفته است. انقلاب های مخملی، کودتا، تهاجم فرهنگی، تهاجم سایبری و .... از راههای معدود و قابل شمارشی هستند که برای جنگ نرم در نظر گرفته می شود. در جنگ نرمی که هدف آن، تغییر عقیده و کاشتن عقیده فرد مهاجم می باشد.در نظام جهانی اگر شما بتوانید فرهنگ کشوری را با فرهنگ خود همسان سازید در واقع توانسته اید که آن کشور را به سیطره خود در بیاورید.